मौनताको अन्त्य: अब राष्ट्रका प्रबुद्ध वर्ग बोल्नुपर्छ

विश्वका धेरै राष्ट्रहरू आज जुन उच्चताको शिखरमा पुगेका छन्—अमेरिका, बेलायत, फ्रान्स, जापान, रुस, स्विडेन, जर्मनी, इटली—उनीहरू त्यो स्थानमा सहजै पुगेका होइनन्। ती राष्ट्रहरूको निर्माणको प्रत्येक कालखण्डमा त्यहाँका प्रबुद्ध वर्ग—शिक्षक, लेखक, पत्रकार, धर्मगुरु, वैज्ञानिक, कलाकार, राजनीतिज्ञ र चिन्तकहरूले आफ्नो ज्ञान, त्याग र तपस्याबाट मार्गनिर्देशन गरेका थिए। यिनीहरूको मौलिक विचार, राष्ट्रिय चेतना, आत्मबल र सक्रियताले ती राष्ट्रहरू आजको अवस्थासम्म आइपुगेका हुन्।

तर आज नेपालमा, दुर्भाग्यवश, हाम्रो प्रबुद्ध वर्ग मौन छ। शिक्षकहरू, पत्रकारहरू, लेखकहरू, धर्मगुरुहरू, कविहरू, कलाकारहरू, नेताहरू—जो समाजका दर्पण र दिशा देखाउने ज्योति हुनुपर्ने हो—उनीहरू या त निजी व्यस्ततामा मस्त छन्, या त निराशाको चक्रव्यूहमा। राष्ट्रले यिनै बौद्धिक र सृजनशील वर्गमा ठूलो लगानी गरेको छ। तर त्यो लगानीले अहिले राष्ट्रलाई चाहिएको प्रतिफल दिन सकेको छैन।

देश गम्भीर मोडमा पुगेको छ। सांस्कृतिक मूल्यमान्यता क्षीण हुँदैछ, सामाजिक सद्भाव बिग्रँदैछ, राष्ट्रिय पहिचान र आत्मबल हराउँदैछ। सनातन हिन्दु धर्म र संस्कृतिको उपेक्षा भइरहेको छ। राज्य व्यवस्था दिशाहीन हुँदैछ, जसले राष्ट्रको भविष्यप्रति गम्भीर प्रश्न खडा गरेको छ।

यस्तो अवस्थामा सनातन हिन्दु राष्ट्रसहितको संवैधानिक राजसंस्थाको पुनर्स्थापनाको विषय अब वैकल्पिक विचार मात्र होइन, यो राष्ट्रको अस्तित्व र भविष्यसँग गाँसिएको ऐतिहासिक आवश्यकता र अपरिहार्यता हो। हाम्रो विगत, हाम्रो आत्मगौरव, हाम्रो चिरस्थायी पहिचान यिनै आधारभूत स्तम्भहरूमाथि अडिएको थियो। यी स्तम्भहरू फेरि पुनःस्थापित गर्नु राष्ट्र निर्माणको पुनःआरम्भ हो।

अब यस ऐतिहासिक कार्यमा अग्रणी भूमिका लिनुपर्नेछ—राष्ट्रका प्रबुद्ध वर्गहरूले। यही वर्गले सनातन हिन्दु राष्ट्र र राजसंस्थाको पक्षमा जनचेतना अभिवृद्धि गर्न, राष्ट्रलाई वैचारिक मार्गदर्शन दिन, र समाजमा सकारात्मक तरंग फैलाउन अगुवाइ गर्नुपर्ने हो। मौन बस्ने समय सकिएको छ।
अब लेख्नुपर्छ। बोल्नुपर्छ। सन्देश दिनुपर्छ। जनचेतना फैलाउनुपर्छ। यो राष्ट्र पुनःजागृत हुनेछ भने, त्यो प्रबुद्ध वर्गको विचारशक्ति र संकल्पबाट नै हुनेछ।

हामी सबैले आत्मविश्लेषण गर्नुपर्छ—के हामी राष्ट्रले हाम्रो बौद्धिकता र सिर्जनात्मकतामा गरेको लगानीको मूल्य चुकाइरहेका छौं? कि त्यो लगानी राष्ट्रको अपव्ययमा परिणत भइरहेको छ?

अब समय आएको छ—राष्ट्रका प्रत्येक लेखकले कलम चलाउनु पर्ने, प्रत्येक शिक्षकले विद्यार्थीमा राष्ट्रिय चेतना भरिदिनुपर्ने, प्रत्येक धर्मगुरुले समाजलाई आध्यात्मिक शक्तिमा जगाउनुपर्ने, प्रत्येक कलाकारले सिर्जना मार्फत देशको आत्मा बोल्नुपर्ने, र प्रत्येक सचेत नागरिकले राष्ट्रको आवाज बन्नुपर्ने।

साँचो नेतृत्व विचारबाट सुरु हुन्छ। त्यसैले, अब नेतृत्वको मोर्चामा विचारवानहरूको पहिल्यै स्थान होस्।

अब मौनता तोडौं। आफ्नो ज्ञान, सिर्जना र चेतनालाई राष्ट्रहितमा समर्पित गरौं।
यही हो साँचो देशभक्ति। यही हो साँचो योगदान।

परिचय: उमेश के. शि.
म अध्यात्मिक अभ्यास, सनातन संस्कृति, र सामाजिक चेतनामा आधारित सार्वजनिक वक्ता तथा मार्गदर्शक हुँ। विगत १७ वर्षदेखि ध्यान, योग, वेद, र आयुर्वेदमा आधारित जीवनशैलीको अभ्यास गर्दै आएको छु।
मेरो रुचि क्षेत्रहरूमा शिक्षा, स्वास्थ्य, राजनीति, र उत्तरदायी अभिभावकत्व विकास विशेष छन्। नेपाली समाजमा वैदिक चेतना, मूल्य, संस्कार र राष्ट्रिय पहिचानको पुनर्जागरणको आवश्यकता महसुस गर्दै म लेखन, विचार–विमर्श र जनचेतनामूलक अभियानमा सक्रिय छु।
यस लेखमार्फत् म आजको समयमा राष्ट्रका प्रबुद्ध वर्गले लिनुपर्ने भूमिकाको स्मरण गराउँदै, सनातन हिन्दु राष्ट्र र राजसंस्थाको अपरिहार्यता प्रति गहिरो चासो प्रस्तुत गर्न चाहन्छु।

अमेरिका

थप सामाग्री

ट्रम्पले भने- भारत र पाकिस्तानले सँगै ‘डिनर’…

२०८२ जेष्ठ १ गते

अमेरिका र साउदी अरबबीच १ खर्ब ४२…

२०८२ जेष्ठ १ गते

डोनाल्ड ट्रम्प साउदीमा, धेरै सम्झौतामा हस्ताक्षर हुने…

२०८२ बैशाख ३० गते

हमासले रिहा गर्‍यो अन्तिम अमेरिकी इजरायली बन्धक

२०८२ बैशाख ३० गते

अमेरिका र चीनबीच ११५ प्रतिशत कर कटौती…

२०८२ बैशाख २९ गते

अमेरिका र चीनबीच व्यापार सम्झौता

२०८२ बैशाख २९ गते